Drie jaar geleden lukte het thuis niet meer met Rick (18) en zijn moeder Alrieke. Van de kinderpsychiater kregen ze het advies een plek te zoeken met voldoende zorg en begeleiding. Rick wilde naar een plek waar veel te doen is. Het werd zorgboerderij De Dijckhof van Intermetzo in Driebergen. “Dat was in het begin wel moeilijk”, vertelt hij, “maar mijn moeder zag meteen dat het me goed deed. En dat doet het nog steeds.”

Geroutineerd stapt Rick een wei in met vier onrustig knorrende varkens. De varkens komen meteen naar hem toe. Hij wrijft ruw over de behaarde ruggen. “Ik heb altijd wat met dieren gehad. De bok Barry is mijn lievelingsdier. Als ik boos of geïrriteerd ben, ga ik naar de dieren toe. Zij voelen me goed aan. Dieren oordelen niet en stellen geen moeilijke vragen”, ziet ook zijn moeder Alrieke. “Bij De Dijckhof kunnen jongeren zichzelf zijn en er is veel respect voor elkaar.”

Voordat Rick vanuit de thuissituatie naar De Dijckhof kwam, was hij drie keer tijdelijk opgenomen in de kinderpsychiatrie en hij woonde twee weken in een pleeggezin. Alrieke: “We hebben een enorme weg afgelegd met Rick. Vanwege zijn licht verstandelijke beperking overvragen mensen hem snel. Hij heeft een pittig pakket aan diagnoses en thuis ging het niet meer, ook niet met de andere kinderen Vanwege zijn agressie was ik altijd scheidsrechter of advocaat.”

Lot uit de loterij
Alrieke kwam voor een moeilijke keuze te staan. “Als ouder moet je beslissen wat de beste plek is voor je kind. Rick zette bij De Dijckhof één stap over drempel en zei: ik heb mijn lot uit de loterij getrokken, hier ga ik wonen. Het is niet makkelijk om de zorg voor je kind uit handen te geven maar als hij ergens goed zit, kun je het loslaten.” Rick vindt dat iedereen goed met elkaar omgaat bij De Dijckhof, of ze nu op de groep wonen of alleen komen voor het integraal dagprogramma. “Het is de beste plek waar ik tot nu toe ben geweest. Ik wil hier verder aan mijn zelfstandigheid werken.” Op de zorgboerderij krijgt Rick minder prikkels uit de omgeving. “Hij lijkt een doodnormale jongen van achttien, maar dat is hij niet”, weet Alrieke. “Hij komt vaak zijn eigen grenzen tegen.”

Vertrouwen in de toekomst
Na de zomer hoopt Rick te starten met een mbo-opleiding in de horeca. “Daar heb ik veel zin in. Ik heb veel gemist op school, maar ik houd van koken en wil daarmee verder.” Rick mag tot zijn 23^ste bij De Dijckhof blijven, tenzij hij eerder weg wil. Dan gaat hij begeleid wonen. “We willen allemaal het beste voor Rick”, zegt Alrieke. “Zijn beperking blijft en hij zal altijd hulp nodig hebben, maar we hebben vertrouwen in de toekomst.” Rick: “Sinds ik hier ben, leef ik happy. Mijn moeder vindt het fijn dat ik hier gelukkig ben. We hebben nog wel ups en downs, maar het gaat nu goed tussen ons.” Alrieke is het met hem eens. “Dit is voor mij een onbetaalbaar cadeau. Ik heb mijn kind terug en ik mag weer mama zijn. Hij is hier veilig en heeft zoveel geleerd de afgelopen drie jaar. Dat hadden we nooit gedacht.”