Relationele gezinstherapie probeert onderlinge relaties binnen het gezin te verbeteren. De systeemgerichte aanpak helpt het gezin bij het zoeken naar oplossingen voor probleemgedrag van jongeren en het verminderen van terugval.
Relationele gezinstherapie is bedoeld voor jongeren met gedragsproblemen en het gezin waarin ze opgroeien. De jongeren in kwestie hebben gedragsstoornissen die zich uiten in oppositioneel en antisociaal gedrag. Meestal hebben ze ook andere problemen, zoals psychische problemen, alcohol- en drugsgebruik, slechte leerprestaties en schoolproblemen, antisociale vrienden en kennissen, verkeerde vrijetijdsbesteding, een negatief ontwikkelingsperspectief en contacten met politie en/of justitie. Relationele gezinstherapie bestaat uit drie fasen.
Niet alle jongeren komen in aanmerking voor relationele gezinstherapie. Bijvoorbeeld als sprake is van een residentiële behandeling, maar nog geen zicht is op een thuisplaatsing. Ook gaat de behandeling niet door als de veiligheid van deelnemende gezinsleden niet is of kan worden gewaarborgd, zoals bij acute suïcidedreiging of acute psychiatrische problemen. Sommige (oudere) jongeren hebben intussen een gezin gesticht. Zij krijgen relatietherapie aangeboden als de situatie daar om vraagt.